Auteur: Saskia Harmans
20.05.2025
Pleisterplek. Een rubriek -kort maar fijn- over dat ene dierbare plekje in je huis of je tuin of je auto of zomaar ergens onderweg, waar je even heel fijn herinnerd wordt aan degene die er niet meer is. Waar je regelmatig bij stilstaat en je weer even zorgeloos weet en voelt dat diegene nog bij je is. Vandaag aflevering negentien, geschreven door Saskia Harmans.
'Op 20 juli 2023 zou ik gaan werken, ik had een late dienst. Het was de laatste werkdag voor mijn vakantie. Mijn man had al vakantie en zou die dag op zijn motor naar de zweefvliegclub gaan om de laatste voorbereidingen te treffen voordat we op vakantie gingen. Mijn zoon lag boven nog in bed. Mijn man en ik namen afscheid en hij vertrok.
Ik zat met een vriendin aan de telefoon toen de politie aan de deur stond. Ze vertelden dat mijn man was overreden door een vrachtwagen, dat hij was gereanimeerd en naar het Isala ziekenhuis in Zwolle werd gebracht. Ik maakt mijn zoon wakker en we werden door de politie in volle vaart naar het Isala gebracht. Vanaf de achterbank van de politieauto belde ik mijn stiefzoon en schoonmoeder. Ik vertelde wat er was gebeurd en dat het er niet goed uitzag.
Toen we in het ziekenhuis aankwamen werden we meteen opgevangen en geïnformeerd. We mochten naar mijn man en ik zag direct dat hij er niet meer was. Fysiek wel, maar zijn geest was voor mijn gevoel al weg. Toch hield ik hoop en de behandelingen om hem stabiel te krijgen gingen door. Wat voor mij zo ontzettend steunend is geweest is de aanwezigheid van een verpleegkundige die mijn tweestrijd zag. Ik wilde als moeder er zijn voor mijn zoon, maar als vrouw wilde ik bij mijn man zijn. Zij zei tegen mij: 'Ga maar naar je maatje. Ik zorg voor je zoon'. Dat heeft mij de gelegenheid gegeven om volledig bij mijn man te zijn toen hij stierf.
De verpleegkundige heeft ook vingerafdrukken genomen na het overlijden van mijn man. Mijn zoon en ik hebben daar een tatoeage van laten zetten. Zo is een deel van hem altijd bij ons.
Ondanks ons verdriet ben ik de verpleegkundige oneindig dankbaar voor haar woorden en hoe ze er voor ons was.'
Inspirerend? De Carendredactie nodigt je uit om zo’n pleisterplek te delen. Mail een foto van jouw pleisterplek naar redactie@carend.nl en vertel ons wat we zien, waarom deze plek bijzonder voor je is en hoe je terugkijkt op het overlijden van jouw dierbare in maximaal 500 woorden.