Leven met hartfalen betekent niet alleen omgaan met lichamelijke beperkingen en medische behandelingen. Het zet vaak het hele bestaan op zijn kop. Vragen die eerder ver weg leken, dringen zich plotseling op: Waarom ik? Hoe lang nog? Wat maakt mijn leven nog de moeite waard? Voor veel patiënten en hun naasten zijn dit geen vragen die zomaar een antwoord kennen – en juist daarom zijn ze zo wezenlijk.
In deze sessie staat de rol van zingeving centraal bij de zorg voor mensen met hartfalen. Er wordt ingegaan op hoe een chronische ziekte identiteit en levensperspectief kan aantasten: iemand die altijd sterk en zelfstandig was, moet ineens leren leven met afhankelijkheid en onzekerheid. Tegelijkertijd kan hartfalen aanleiding zijn tot nieuwe inzichten, andere prioriteiten en onverwachte bronnen van kracht.
Een belangrijk thema is het ruimte maken voor verhalen en emoties die niet oplosbaar zijn. Want niet alles in de zorg draait om behandelen of verbeteren. Soms gaat het vooral om aanwezig zijn, luisteren en erkennen dat er pijn, angst of verdriet is. Dat vraagt van zorgverleners niet alleen medische deskundigheid, maar ook nabijheid en aandacht.
Deze sessie biedt praktische handvatten: hoe kun je als zorgverlener aanwezig zijn bij existentiële vragen, juist wanneer er géén antwoorden zijn? Hoe kan dit een plek krijgen in de dagelijkse praktijk, zodat zorg niet alleen gaat over het verlengen van het leven, maar ook over het verdiepen ervan?
Leerdoelen:
Inzicht krijgen in de invloed van hartfalen op identiteit en levensperspectief.
Begrijpen waarom aandacht voor zingeving essentieel is in de zorg.
Handvatten ontvangen om ruimte te maken voor verhalen, emoties en vragen zonder oplossing.
Leren hoe zorgverleners nabij kunnen zijn, ook als antwoorden ontbreken.