Auteur: Raymond Legtenberg, vrijwilliger hospice
10.01.2023
Mijn volgende dienst is over vijf dagen. Ik neem afscheid van Jan en weet dat ik hem niet weer zal treffen. Ik rijd naar huis en merk dat we in korte tijd een band hebben opgebouwd.
‘Dank,’ zegt ze, en er verschijnt een glimlach op haar gezicht. Dan steekt ze haar handen uit naar de verpleegkundige en naar mij. Terwijl ze knijpt, dempt ze haar toon. ‘Dank. U weet niet half wat dat voor mij betekent.’
Auteur: Gertien Koster, maatschappelijk werker en incidenteel trouwambtenaar
27.12.2022
Solange en David stralen als zij elkaar het jawoord geven. Daarna is de bruidegom doodmoe. Hij strompelt naar zijn thuiszorgbed in de hoek van de kamer. Wij eten bruidstaart in de tuin en ontkurken de champagne want vandaag is het feest, oo...
Melle zit op de bank en kijkt naar me. Zijn vrouw is dood. Plotseling. Een paar maanden geleden. Het leek me goed om hem deze kerst uit te nodigen voor een kop koffie. Ineens voelt mijn zwangere buik belachelijk.
Ik belde, overlegde en vertelde mijn vader een paar uur later dat hij welkom was in het hospice in de buurt. In mijn auto genoot hij van zijn laatste ritje, we namen de toeristische route.
