CAREND BLOG

Paradijsvogel

Auteur: Anne, woonbegeleider hospice 30.11.2022

Je vertelt en laat met trots zien als je de stad weer in bent geweest en met nieuwe kleren komt. 'Anne, kijk even in die tas, ik heb een mooie, nieuwe blouse gekocht'. Elke avond word je opgehaald door een vriend en ga je even naar je eige...

Auteur: Jessica Kloosterboer-Duijnmaijer, IC-verpleegkundige 28.11.2022

Als ik hem na de intubatie aansluit op de beademing, zie ik het al. De machine krijgt nauwelijks lucht in zijn longen. Slechts kleine teugjes worden er onder hoge druk door de machine in geperst. De machine slaat alarm. ‘Hoge drukken!’ Als...

Auteur: Tanja van Roosmalen, verlies- en rouwtherapeut 26.11.2022

‘Nou, ík vraag me al mijn hele leven af waarom ik dit heb. Maar dat kan niemand iets schelen. Iedereen probeert maar om me te helpen om beter te lopen en te schrijven. Maar die vraag spookt al jaren door mijn hoofd.’

Auteur: Sander de Hosson, longarts 24.11.2022

We geven medicijnen en zuurstof, maar in korte tijd gaat de man, die normaal gesproken op een terras in Barcelona had moeten zitten, dood. ‘Normaal’ bestaat niet meer als je kanker hebt. Deze ziekte kent geen gerechtigheid. Dus vertel ik...

Auteur: Afke Bohle 22.11.2022

Mijn moeder heeft longkanker en zal niet meer beter worden. Ze zal gewicht verliezen, moe worden. Er zal benauwdheid zijn. Maar haar geest zal onaangetast blijven. Denken we.

Auteur: Eva Koenraadt, auteur en verpleegkundige  19.11.2022

Dit meisje leerde haar familie een hele bijzondere les: ‘houden van is ook loslaten’.

Auteur: Afke Bohle 16.11.2022

'Weet je wat je kleinzoon appte,' vraag ik. 'Het is en blijft gewoon me leuke oma en ik hou van haar.' Mijn moeder slikt. 'Ik hou ook van jou mama. Om wie je bent, niet om wat je doet of om hoe je eruit ziet.

Auteur: Jannie Oskam, auteur, gastdocent, spreker en dubbele ervaringsdeskundige (gewerkt in de zorg en patiënt) 15.11.2022

Hoe vaak hoor ik niet ‘Joh, ze zijn zo knap tegenwoordig’, of ‘ik kan ook onder de trein komen’. Zo wordt vakkundig heen gedanst om de grote roze olifant in de kamer, mijn overlijden. Ik voel me alleen bij deze goedbedoelde maar ongelukkig...

Auteur: Jorieke, naaste 08.11.2022

Resi is de dienstdoende verpleegkundige en ik hoor mijzelf denken, dat is er een van de “oude stempel”. Resi bekommert zich met al haar zorgzaamheid, kennis en kunde om mijn tante en heeft tevens oog voor mij.

Auteur: Cynthia Poen, verpleegkundige en columnist Carend 05.11.2022

Het allerliefste wilde ze dat je naast haar zat, met jou hand in de hare, om samen een gesprek te voeren dat vaak kant nog wal raakte.